Hooggevoeligheid en verlies, hoe werkt dat dan?
Als het verdriet overweldigend is

Een aantal jaren geleden overleed mijn schoonvader na een lange periode van ziektes. Niet onverwacht dus, maar toen het moment daar eenmaal was, voelde dit alsnog heel heftig. Het verlies raakte me diep.
Als hooggevoelige moeder van twee nog vrij jonge kinderen en partner vond ik het lastig om mijn verdriet helemaal toe te laten. Want ja, de kinderen hebben ook zoveel verdriet met bijbehorende gevoelens. En mijn partner dan, voor hem was het nog erger dan voor mij…. Hun verdriet was zo intens en voelbaar. En ja, als
hooggevoelig persoontje pik ik dit makkelijk op.
Maar ja, doen alsof je niet verdrietig bent, terwijl je het in elke vezel van je lijf voelt, is een onmogelijke opgave. In die eerste weken kwam ik er achter dat juist het tonen en het voelen van je verdriet de verbinding met je directe omgeving ook versterkt. Het sterke gevoel van samen door iets heen te gaan, maakte voor mij dat ik me ook minder verloren voelde in mijn verdriet. Een gevoel van ‘ja, het is heel verdrietig én we doen het samen.’
Ruimte maken voor jezelf en verbinding
Door steeds met elkaar af te stemmen waar ieders behoefte lag, maakten we ruimte. Ruimte om alleen te mogen zijn. Ruimte om herinneringen op te halen. Ruimte om het er juist niet over te hebben. Ruimte om te lachen en er af en toe wat zwartgallige humor in te gooien, want oh wat gaf dat veel mentale ruimte! Ruimte om alleen maar bij elkaar te zitten en te huilen. Ruimte om juist even een rondje te gaan hardlopen of een wandeling te maken. Ruimte voor de kinderen om lekker met vriendjes en vriendinnetjes te spelen.
Nu, een aantal jaren verder halen we nog regelmatig herinneringen op. Er zijn steevast momenten waarbij iedereen meteen aan opa denkt. Omdat het zo typisch voor hem was. Of we komen haakjes tegen waardoor het zo mooi is om dat ene verhaal van opa nog een keer te vertellen. Dop ik de tuinbonen dan doe ik dat met een glimlach, omdat ik meteen mijn dubbeldoppende schoonvader in de tuin zie zitten.
Door de jaren heen hebben we het met de kinderen vaak gehad over hoe je met verdriet om gaat. Of het nou gaat om verlies van een dierbare, een huisdier, verlies van een vriendschap of een stap die je graag had willen zetten, maar (nog) niet lukt. Dat het voor de een helpend is om er heel veel over te praten en je tranen de vrije loop te laten. Dat het voor de ander moeilijk is om het te delen. En dat alles daarin oké is.
Een dag voor jou: Verlies verdiept
Wil jij als hooggevoelige vrouw eindelijk ook eens de ruimte om te kijken naar wat je nog te doen hebt na je verlies? Om ruimte voor jezelf te maken, écht te voelen en vanuit zachtheid te zorgen voor jezelf?
Op zaterdag 21 juni verzorgen Merel (Praktijk samen thuis) en ik een dag voor jou: Verlies verdiept. Speciaal om jou te laten voelen, zijn en ervaren. Voel je welkom om aan te sluiten!
www.samenmetsammie.nl/verliesverdiept



