Toen mijn kinderen nog kleiner waren en ik een minder ervaren moeder was, vond ik veel dingen heel ingewikkeld. Straffen bijvoorbeeld. Geen voorstander. Hooggevoelige kinderen op de gang zetten als ze iets ‘niet goed’ doen, vond en vind ik niet bepaald helpend. In mijn ogen creëerde ik daarmee alleen maar onveiligheid en was de consequentie van de gang vaak niet passend bij wat er gebeurd was.

Help, enthousiaste kinderen op het feestje!

Want stel je voor: je bent een jaar of 6 en gaat als een net iets te enthousiaste wervelwind door de woonkamer waar toevallig ook een feestje aan de gang is. Denk veel mensen, kopjes koffie op tafel en bordjes vol taart. En oepsie, in al je enthousiasme sneuvelt er een glas wat tot de rand toe gevuld was met plakkerige ranja. Was, want door jouw vrolijkheid ligt de inhoud van het glas verspreid over het net nieuwe vloerkleed. Je ouders (of toch in elk geval één van de twee) schieten uit hun slof, pakken je onder je oksels en zetten je in een hoekje in de gang waar je ‘maar eens na moet gaan denken over wat je net hebt gedaan’…..

Als 6-jarige begrijp je niet zo goed wat je verkeerd hebt gedaan, want je was toch alleen maar lekker aan het spelen? Waarom moet je daarvoor op de gang staan?

Ik ervaar bij een op-de-gang-straf:

• uitsluiting, omdat je iets verkeerd doet
• het gevoel van er (even) niet meer bij horen vanwege je gedrag
• een moment waarbij er een verstoring is in de verbinding tussen ouder en kind
• en daardoor een mogelijk onveilig gevoel bij je kind

Ik ben het er absoluut mee eens dat het belangrijk is voor kinderen om grenzen te hebben. Het is nu eenmaal handig om te weten wat kan en wat niet. Grenzen bieden bovendien veiligheid en voorspelbaarheid. Maar de manier waarop je die grenzen bewaakt, daar kun jij als ouder het verschil maken. Sluit je een kind zoals hierboven uit vanwege het gedrag, dan zal je kind voelen dat het geen fouten mag maken. Doet je kind dat wel, dan ligt ‘ie eruit. Tijdelijk weliswaar, maar toch, je hoort er op dat moment niet bij.

Dat dus liever niet, maar hoe dan wel?

Het is niet verkeerd om je kind even uit de drukke situatie te halen. Maar dan wel sámen. Neem je kind even mee naar een rustig hoekje of naar de keuken. Leg uit dat je begrijpt dat je kind enthousiast is, maar dat er veel spullen op tafel staan en dat dat geen goede plek is om te rennen. Stel voor om lekker naar buiten te gaan met een aantal andere kinderen. Help ze eventueel even op gang met een spel of iets anders leuks om te doen. Mijn ervaring leert dat ze daarna vanzelf met allerlei creatieve ideeën komen en lekker aan de slag gaan samen.

Maar waarom heet deze blog dan ‘omdat het zo hoort’?

Omdat ik vaak gevoeld heb dat mijn ‘gebrek’ aan straffen niet oké was. Dat er iets van gevonden werd. Nu weet ik dat ik mijn gevoel volg, het veel meer oplevert als ik aandacht geef aan positief gedrag én dat dit veel beter werkt bij mijn kinderen. Toen was ik daar onzeker over. Zoals over zoveel dingen. Nu kan ik meer bij mezelf blijven én de behoeftes van mijn gezin. Maar dat betekent wel dat ik met enige regelmaat de volgende vragen krijg:

“Moet hij zijn bord niet leeg eten?”

Nee, ik vind het belangrijker dat mijn kinderen leren aanvoelen wanneer ze genoeg op hebben, zodat ze niet standaard te veel eten. Dat betekent niet dat ik ze niet stimuleer om na te denken over hoeveel ze opscheppen. Maar ook dat heeft voor mij weer te maken met leren aanvoelen ‘hoeveel honger heb ik?’

“Moet zij niet mee naar dat feestje?”

Nee, in dit geval mag ze kiezen. Tuurlijk hebben ook onze kinderen verplichtingen. Dingen waar ze echt niet onderuit kunnen. Maar ruimte krijgen om je eigen keuzes te maken en ervaren dat je autonoom mag zijn, is iets waar je veel van leert. Niet alleen dat je beslissingen gevolgen hebben, maar ook dat je leert aanvoelen wat je belangrijk vindt en waar je je tijd aan wil geven.

“Moet hij geen net bloesje aan?”

Eh nee, hij mag aantrekken waar hij zich fijn in voelt mits het allemaal heel is ;). Ja mensen, als je autonomie wil dan geldt dat ook voor de kledingkast!

Sommige dingen kun je pas gaan toepassen als je kinderen net wat ouder zijn. Maar over het algemeen geldt bij hooggevoelige kinderen dat ze het goed doen op een cocktail van autonomie, ruimte en leren dat ze hun gevoel mogen volgen. Geldt trouwens ook voor hooggevoelige volwassenen…..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Meer blogs lezen?

Dit is een blog van coachpraktijk Samen met Sammie. Ik ben Joyce en in mijn blogs deel ik mijn kennis en ervaring rondom hooggevoeligheid. Schrijven is één van mijn grootste passies en dus schrijf ik deze blogs met veel plezier. Wil je graag meer weten over het bovenstaande onderwerp? Kijk dan eens op de volgende blogs en pagina’s:

Als je steeds maar bezig bent met de ander….

Het belang van me-time